پس از سال‌ها تحمل ظلم گسترده رژیم صهیونیستی علیه فلسطین و فلسطینیان؛ در 7 اکتبر سال جاری جنبش مقاومت اسلامی حماس با حمله گسترده به سرزمین‌های اشغالی هیمنه نظامی این رژیم را در هم شکست و با غافلگیرسازی کم‌سابقه، درگیری‌های سال 1973 را برای جهانیان تداعی کرد.

درست 50 سال پیش (۹ آوریل سال 1973) مصر و سوریه با حمله غافلگیرانه به رژیم صهیونیستی چنان خسارات مالی و جانی به این رژیم وارد آوردند که نخست وزیر وقت (گلدا مئیر) به عجز این رژیم در برابر حملات گسترده اذعان کرد و طی 6 ماه جنگ مستمر قریب به 6 هزار نظامی اسراییلی به هلاکت رسیدند که هجمه عظیمی از واکنش‌های جهانی و انتقادات را به دولت وقت رژیم صهیونیستی وارد آورد و امنیت و قدرت نظامی آن را متزلزل ساخت.
 

75 سال مقاومت فلسطینیان

فلسطینیان که 75 سال در برابر جنگ، کشتار و آوارگی؛ مقاومت کردند اینک با اقدامی غافلگیرانه و دفاعی (عملیات طوفان الاقصی) سعی بر آن دارند تا آشکارا در برابر این ظلم جهانی، قد علم کرده و مرز و بوم خود را از دست متجاوزان مظلوم‌نما آزاد سازند.

پس از جنگ جهانی اول و در سال 1915 انگستان و فرانسه با نشستی دوجانبه تصمیم بر تقسیم کشورهای آسیایی میان خود گرفتند و طی این مذاکره که مبنای آن بهره برداری از منابع این کشورها بالاخص نفت بود؛ قیمومیت فلسطین به انگلستان سپرده شد. فلسطین که از لحاظ موقعیت استراتژیک و گذرگاه‌های تجارت جهانی از جایگاه ویژه ای برخوردار بود، محلی برای تجمع یهودیان جهان بالاخص یهودیان اروپایی در نظر گرفته شد.

فلسطین در سال 1948 عملاً توسط انگلستان طی توافقی رسمی به یهودیان واگذار شد و درگیری‌های گسترده ای میان فلسطینیان و یهودیان مهاجر اتفاق افتاد که در تاریخ از آن تحت عنوان "روز نکبت" در میان مردم فلسطین یاد می‌شود. درست یک سال قبل از این توافق؛ یعنی در سال 1947 سازمان ملل متحد قطعنامه ۱۸۱ (قطعنامه تقسیم) را تصویب کرد که بر اساس آن کشور فلسطین بین یهودیان (53 درصد) و اعراب (47 درصد) تقسیم شد اما صهیونیست‌ها این قطعنامه را نیز نقض و با تجاوز و کشتار به دیگر بخش‌های این سرزمین نفوذ کردند تا جایی که امروزه بیش از 85 درصد از سرزمین‌های فلسطین تحت سلطه کامل این رژیم اشغالی در آمده است.
 

 
حائز اهمیت آنکه بر اساس "قطعنامه تقسیم" بخش بیشتری از کشور فلسطین به یهودیان واگذار شد در حالی که جمعیت اعراب دو برابر آنها بود و از نخستین روزهای ورود یهودیان به فلسطین؛ 530 شهر و روستای فلسطین به طور کامل تخریب شد و بیش از 15 هزار فلسطینی به شهادت رسیدند و قریب به 750 نفر از آنان ملزم به ترک اجباری کشور شدند که بر اساس اسناد تاریخی این عدد نفر؛ 70 درصد از جمعیت کل مردم فلسطین در آن زمان محسوب می‌شد.

در این راستا باید متذکر شویم که سیاست اصلی صهیونیست‌ها از ابتدای اشغال کشور فلسطین؛ تخریب کامل منازل و مناطق مسکونی بود تا فلسطینی‌ها تحت هیچ شرایطی نتوانند به خانه‌های خود بازگردند و بسیاری از آنان مجبور به چادرنشینی در حومه شهرها شدند که عملاً به آوارگان داخلی معروف شدند و بنا به شرایط نامساعد زندگی و نبود امکانات اولیه برای بقا، تدریجاً خروج دسته‌جمعی فلسطینیان آغاز گردید.
 

تأسیس رژیم منحوس صهیونیستی

با تصمیم کشور انگلستان به عنوان قیوم فلسطین و تصویب مصوبه سازمان ملل در سال ۱۹۴۷ رسماً رژیم صهیونیستی تشکیل و روند اشغال و کشتار گسترده فلسطینیان را در پیش گرفت تا با این روند، تمام اراضی فلسطین را تحت سلطه خود درآورده و نام فلسطین را از نقشه جهان محو کند. ناگفته نماند که این روند با حمایت همه‌جانبه کشورهای قدرتمند جهان از جمله آمریکا، انگلستان و فرانسه در آن سال‌ها در پیش گرفته شد و همین موضوع قدرت مقابله قانونی فلسطینیان در برابر یهودیان را کاهش داد.

یهودیان صهیونیست از چنان پشتوانه بین‌المللی ویژه‌ای در اشغال فلسطین برخوردار بودند که بی‌محابا و به دور از هرگونه هجمه و انتقاد جهانی؛ دست به کشتاری وحشیانه و بی‌سابقه انسانی زدند که به گواه تاریخ تنها در 1 روز (۹ آوریل ۱۹۴۸) و طی حمله به یک روستا (دیریاسین) و قتل عام ساکنین آن بیش از 107 فلسطینی به شهادت رسیدند و پس از آن بسیاری از مردم که به هراس تکرار این قتل عام وحشیانه افتاده بودند، به سرعت خانه‌های خود را ترک کردند و به اردوگاه‌ها پناه بردند.
 

 
در این میان باید توجه داشت که پس از روز نکبت (هجوم وحشیانه یهودیان به فلسطین) وزارت امور خارجه آمریکا رسماً اعلام کرد که هدف اصلی دولت جعلی اسرائیل تصاحب کل فلسطین و کشتار و اخراج فلسطینیان است تا پایه‌های این دولت با استحکام بنا شود! در ادامه این گزارش چنین آمده است که رژیم صهیونیستی با برنامه‌ای از پیش تعیین شده و حمایت ابرقدرت‌های جهان اقدام به این کشتار و تخریب سیستماتیک فلسطین زده است تا از بازگشت احتمالی مردم آواره جلوگیری کند.
 

طراح اصلی رژیم صهیونیستی کیست؟

دیوید بن‌گوریون (David Ben-Gurion) یکی از طراحان اصلی دولت جعلی اسرائیل در فلسطین بود اعتقاد داشت این سرزمین به یهودیان تعلق دارد و جهان باید به یهودیت گرایش پیدا کند. او در سال 1886 در لهستان متولد شد و از نوجوانی عضو حزب کارگران صهیون (پوعالی زیون) شد و بعدها فعالیت‌های سیاسی بسیاری را در کشورهای مختلف رهبری می‌کرد. وی در دوران تحصیل در ترکیه به تبلیغ گسترده یهودیت پرداخت و به همین دلیل از این کشور اخراج شد.

"بن‌گوریون" در آمریکا به ترویج اندیشه‌های صهیونیسم پرداخت و توانست روابط میان یهودیان و آمریکایی‌ها را استحکام بخشد. وی همچنین در دوران جنگ جهانی اول شرکت کرد و در کنار جنگ؛ برنامه‌ای در راستای مهاجرت تدریجی یهودیان به فلسطین را ترتیب داد. وی که از سبقه بالایی در ترویج و گسترش اندیشه یهود داشت پس از پایان جنگ جهانی اول و تصویب "قطعنامه تقسیم" در سال 1948 به عنوان طراح اصلی تشکیل دولت یهود در فلسطین (طرح بالتیمور)، اولین نخست وزیر این دولت شد و اندیشه‌های افراطی خود را رسماً به اجرا گذاشت.

وی از چنان جایگاه و تأثیرگذاری ویژه‌ای در جلب حمایت‌های همه‌جانبه کشورهای اروپایی و آمریکایی از رژِم صهیونیستی و اشاعه اندیشه صهیونیسم در جهان برخوردار بود که حتی پس از کناره‌گیری رسمی از فعالیت‌های سیاسی در سال 1963 نیز نقطه ثقل امور سیاسی صهیونیست‌ها در فلطسین محسوب می‌شد.
 

 
دیوید بن‌گوریون بنا به خدمات گسترده‌ای که به صهیونیست‌ها ارائه کرده بود و همچنین تحقق عملی پروژه استقلال سیاسی صهیونیست‌ها، در میان یهودیان جهان بسیار محبوب بود و از این رو؛ لقب "پدر اسرائیل" و "پیامبر مدرن" را دریافت کرد.

بن‌گوریون از نخستین روزهای هجوم یهودیان به سرزمین فلسطین در سال 1948 طرح کشتار گسترده زنان و کودکان فلسطینی را مطرح و دستور تخریب مناطق مختلف این کشور را صادر کرد تا تمام آن را تحت تصرف بلامانع صهیونیست‌ها در آورد. وی در این راستا گروه تروریستی هاگانا Haganah را تأسیس کرد که به علت جنایات وحشیانه شبه نظامیان آن؛ به "مدرسه جنایت آموزی صهیونیست‌ها" معروف شد. هدف از تأسیس این گروه تروریستی، کشتار و قتل عام وحشیانه فلسطینیان و ایجاد رعب و وحشت در میان آنان برای ترک سرزمین فلسطین بود.

باید توجه داشت که اگرچه گروه تروریستی هاگانا توسط بن‌گوریون تأسیس شد؛ اما حامی اصلی مالی و نظامی آن سیاسیون افراطی انگلیستان بودند که بعدها با اعضای ارشد هاگانا سازمان شبه‌نظامی "آرگون" را با شعار "فقط و فقط اسلحه کارساز است" با هدف تأمین امنیت و منافع دولت جعلی اسرائیل و انگلستان راه‌اندازی کردند. اعضای نظامی سازمان آرگون نقشی اساسی در کشتار وحشیانه ساکنین روستای "دیریاسین" فلسطین داشتند.
 

روند افزایشی آوارگی فلسطینیان

در ادامه حملات وحشیانه و قتل‌عام‌های بی‌وقفه صهیونیست‌ها علیه فلسطینیان؛ بیش از نیمی از جمعیت این سرزمین به سوریه، لبنان، کرانه باختری و غزه فرار کردند در این زمان بود که مصر و سوریه به مواضع این دولت جعلی در ارتفاعات جولان حمله کردند و جنگ "یوم کیپور" (جنگ اعراب) در ۶ اکتبر ۱۹۷۳ آغاز گردید. ارتفاعات جولان و بخشی از شرق کانال سوئز در سال 1967 توسط نظامیان صهیونیست و طی جنگی 6 روزه تصرف شده بود و اینک کشورهای عربی در صدد آن برآمده بودند تا این مناطق استراتژیک را باز پس گیرند که بنا به حمایت‌های نظامی گسترده ایالات متحده آمریکا از رژیم صهیونیستی، اعراب با موفقیت چندانی همراه نشدند.
 

 
با روند فزاینده جنگ و کشتار گسترده مردم فلسطین ترک سرزمین فلسطین ادامه پیدا کرد و تدریجاً این موضوع مورد کم‌توجهی دیگر کشورها قرار گرفت چرا که مواضع و منافع آنها در حمایت از فلسطینی‌ها به مخاطره می‌افتاد و از آنجایی که آمریکا و انگلستان حامیان بزرگ رژیم صهیونیستی بودند؛ عملاً دولت‌ها مواضع آشکار و مخالفت‌آمیزی اتخاذ نمی‌کردند تا از اِعمال سیاست‌های خصمانه این دو کشور در امان بمانند.

در سال 1982 که دولت جعلی اسرائیل سیاست کشتار فلسطینیان در اقصی نقاط جهان را با هدف اخراج بدون بازگشت در دستور کار قرار داده بود با حمله به لبنان؛ هزاران مبارز فلسطینی را محاصره و نهایتاً پس از 10هفته از بین بُرد.

جنات صهیونیست‌ها علیه مردم بی‌دفاع فلسطین همواره ادامه داشت تا اینکه در سال 1967 این رژیم با به راه انداختن جنگی تمام عیار و کشتاری وحشیانه، غزه (ناحیه‌ای است نوارگونه در ساحل شرقی دریای مدیترانه و هم‌مرز با مصر) را نیز تصرف کرد. این در حالی بود که مردم فلسطین و غزه تنها با سنگ و چوب به مقاومت در برابر نظامیان تا دندان مسلح صهیونیستی ایستادند و جهانیان در سکوتی مطلق، نظاره‌گر این جنگ نابرابر بودند.

با گذشت 12 سال از این تصرف؛ رژیم صهیونیست و دولت مصر معاهده‌ای را مبنی بر صلح 30 ساله امضا کردند تا از ادامه جنگ در این منطقه جلوگیری نمایند و در سال 2002 کشورهای عربی به دولت جعلی اسرائیل پیشنهاد کردند تا سرزمین‌هایی که از سال 1967 تصرف کرده بود را آزاد سازد و راه حلی منطقی و عادلانه برای پناهندگان فلسطینی اتخاذ کنند تا در ازای آن، این کشورها روابط خود با رژیم صهیونیستی را عادی کنند. اما تلاش برای اِعمال سیاست‌های صلح‌طلبانه با رژیم صهیونیستی تا سال 2014 ادامه یافت و با شکست مذاکرات میان رژیم صهیونیستی و فلسطین که در واشنگتن برگزار شده بود آتش جنگ بیش از پیش برافروخته شد.
 

اجرای طرح "دو کشوری"!

در این میان بسیاری از کشورهای جهان با عدم به رسمیت شناختن رژیم صهیونیستی و مخالفت با ساخت شهرک‌های صهیونیستی در فلسطین؛ مواضع تقابل‌گرایانه‌ای در برابر آن اتخاذ نمودند و نهایتاً پیشنهاد "طرح دو کشوری" را مطرح کردند تا با تشکیل دو دولت جعلی اسرائیل و فلسطین و بازگشت دو طرف به مرزهای زمینی پیش از سال 1967؛ از ادامه جنگ و کشتار روزافزون جلوگیری نمایند اما مردم فلسطین خواهان بازپس‌گیری کشورشان از صهیونیست‌ها به طور کامل بودند، موضوعی که حق مسلم آنان بوده و هست.
 

 
با آنکه دولت جعلی اسرائیل با نشان دادن تمایل به طرح دو کشوری؛ متذکر شده بود که در چنین شرایطی، فلسطین باید نظامی‌زدایی شود تا هیچ‌گونه تهدید احتمالیِ رژیم صهیونیستی را تهدید نکند، اما حماس بارها و رسماً اعلام کرد که با اجرای طرح "دو کشوری" کاملاً مخالف بوده و صهیونیست‌ها باید سرزمین فلسطین را ترک کنند و در غیر این صورت، مقاومت خود را در برابر این رژیم اشغالگر ادامه خواهند داد.

مناقشه بر سر بیت‌المقدس

موضوع بیت‌المقدس یکی دیگر از مواردی است که رژیم صهیونیستی هر ساله بر سر آن، بسیاری از فلسطینیان را به خاک و خون می‌کشد. مردم فلسطین خواستار بازپس‌گیری بیت‌المقدس شرقی و اماکن مقدس مسلمانان هستند در حالی که صهیونیست‌ها بیت‌المقدس را پایتخت خود اعلام کرده و حاضر به خروج نظامیان از آن نیستند. این موضوع تا بدان جا پیش رفته است که دولت جعلی اسرائیل در سال 2018 با اعلام رسمی بیت‌المقدس به عنوان پایتخت سیاسی خود؛ ضمن تدابیر شدید امنیتی، سفارت آمریکا را به آنجا منتقل کرد.
 

نتیجه عملیات غافلگیرانه طوفان الاقصی

اینک اما پس از 75 سال تحمل جنگ، قتل عام وحشیانه و تجاوزگری‌های رژیم صهیونیستی؛ مردم فلسطین و غزه با تمام قوا به مقابله و مبارزه با این رژیم جعلی اقدام کرده‌اند و با آنکه از آغاز عملیات طوفان الاقصی از سوی حماس (7 اکتبر) تا کنون بیش از 11 هزار شهید و قریب به 30 هزار مجروح داده‌اند، دست از مبارزه برنداشته اند.

در این راستا بسیاری از تحلیلگران سیاسی معتقدند که با ورود حزب‌الله و انصارالله به این جنگ، می‌توان به آینده پیروزمندانه آن امیدوار بود؛ اما بی‌شک این جنگ در کوتاه‌مدت خاتمه نخواهد یافت و همین روند می‌تواند بر پیچیدگی این جنگ افزوده و شرایط را با دشواری فزاینده‌ای همراه سازد.

با توجه به آنچه که با توجه به آنچه که اجمالاً بدان پرداخته شد؛ باید در انتظار واکنش‌های خاص جهانی به کشتار وحشیانه مردم غزه و فلسطین توسط رژیم صهیونیستی باشیم تا شاید آینده‌ای روشن برای مردم و کشور فلسطین رقم زده شود.
 

منابع:

1- روز نکبت و جنایات صهیونیست‌ها از سال 1948 تا به الان، خبرگزاری فارس
2- ناامیدی فلسطینیان از راه‌حل دو کشوری، مشرق نیوز
3- بن گوریون؛ اولین نخست وزیر کودک‌کش اسرائیل، باشگاه خبرنگاران جوان
4- دو سناریو درباره آینده عملیات طوفان‌الاقصی، خبرآنلاین
5- نسل کشی «صبرا و شتیلا»، خبرگزاری میزان
6- ایدئولوژی صهیونیسم در مساله نسل‌کشی فلسطینیان؛ هیچ‌کس زنده نماند!، خبرگزاری مهر